Deze morgen viel Raakpunt, het driemaandelijkse boekje van het Kinderkankerfonds UZ Gent, in onze brievenbus. Sedert jaar en dag (zo’n kwarteeuw, denk ik), leverde mijn pen zijn bijdrage aan dit project. In den beginne, zeg maar bij de start, maakte ik deel uit van de redactie, bestaande uit verschillende vrijwillige zielen en een psychologe van de kinderkankerafdeling. Na een tijdje besliste ik, uit de redactie te stappen en freelance mee te werken. Door mijn teksten in te sturen, hoopte ik andere ouders een beetje tot steun en troost te zijn. Sedert een paar maanden voelt het alsof dit tijdperk een afsluiten vraagt. Ik heb het gevoel, dat alles al eens geschreven is en ben bang voor het ‘in herhaling vallen’. Alles kent een begin en een einde, mijn laatste tekst voor Raakpunt is een feit. Daarnet ging de deurbel. Ik kreeg een prachtig boeket in handen gedrukt, een boeket in naam van het Kinderkankerfonds en de redactie van Raakpunt. Mooi!
Nog geen reacties