Weetjes …

Manlief is zo iemand, die veel weet en kan. Slim en handig dus. Zelf ben ik een dromer en niet bepaald een handige Hariëtte. Twee verschillende zielen dus onder één dak. Op school was ik tijdens de les vaak mijlen ver weg met mijn gedachten of zat ik tekeningen te maken. Mijn resultaten waren altijd goed, maar daar moest ik dan ook voor ‘blokken’. Manlief luisterde en sloeg elk gezegd woord op in zijn megabrein. Schriften bleven leeg, maar hij wist wat er in de klas meegegeven werd. Ooit werd hij veertien dagen geschorst en mocht hij zijn jaar overdoen, omdat er met Pasen nog geen enkele nota in zijn wiskundige schrift te bespeuren viel. En toch is hij vele maten slimmer dan ik, omdat alles bij hem interesse opwekt. Soms lijkt hij wel een wandelende encyclopedie. Sedert enkele jaren tracht hij mijn intellect dagelijks bij te schaven, door over alles dat zijn of mijn pad kruist uitleg te geven met uiteenzettingen waar ik af en toe geen oren naar heb. Soms voel ik me echt dom, maar dan vraag ik me af, of ik gelukkiger word door al die weetjes in mijn hoofd te proppen. Eerlijk? Neen, mijn interesses liggen anders. Ik sta liever stil bij mensen. Gewoon een praatje maken, vrienden op handen dragen en in hun waarde laten, er zijn als het nodig is. Ik weet dus niet veel, maar ik weet genoeg. Eerder schreef ik al, dat door de coronarem op alles en nog wat, ik aan het lezen ben geslagen. Met name de boeken van ene Lucinda Riley. Voer voor romantische zielen zoals ik. Het gaat meestal over familiedrama’s, maar … laat deze schrijfster in elk van haar boeken het werkelijke verleden en een vleug aardrijkskunde verweven. Hadden ze mij ooit op die manier geschiedenislessen gegeven, dan had ik met open mond zitten luisteren! In één van haar boeken speelt de Christo in Rio de Janeiro (het grote Jezusbeeld dat over de stad waakt en miljoenen toeristen lokt) een rol. Kwam nu dit beeld vorige week op televisie en vertelde ik Manlief, dat het gemaakt werd in Frankrijk. Niks van, zei hij, het Vrijheidsbeeld van Amerika werd daar gemaakt (en dat is ook zo). Discussie over Christo, wie had dat ooit gedacht? Omdat ik toch niet zo zeker van mijn stuk was, eventjes op Wikipedia gaan kijken. Daar vond ik identiek hetzelfde verhaal als in het boek van Lucinda Riley. Mijn dank aan deze schrijfster is groot. Eindelijk eens een weetje waarmee ik Manlief in het stof kon doen bijten. Bovendien las ik ook, dat de handen van Christo gemaakt zijn naar een afdruk van de hand van een geliefde van de kunstenaar én dat in het beeld allerlei beschilderde en beschreven tegeltjes zitten van de inwoners van Rio de Janeiro, boodschappen aan hun geliefden. Het was zo verfrissend iets te weten, dat hij niet wist. Een echte boost voor mijn ego! Ondertussen heb ik op één na alle boeken van deze schrijfster verslonden en ik beken, dat ik er echt dingen uit meegenomen heb. Ik ben dus een fervente fan!

of ik na al die jaren

nog met jou bezig ben

… vraagt ze

in weerwil van mezelf

zie ik na al die tijd nog

de beelden die alleen ik maar ken

streel ik nog dagelijks

jouw kinderwang

gehuld in glas

kijk ik ongeweten

vaak diep in je reebruine ogen

op zoek naar troost

je bent

een bootje

dat diep in mij

voor anker ging

Doris Dorné – 2 april 2021