De dag van vandaag is elke dag wel een speciale dag. Dierendag, dikke truiendag, blote benen dag, verkeerde sokken dag, anti pest dag, knuffel dag … je kunt het niet gek genoeg bedenken. Vorige dinsdag was het tijd voor een ‘vrouwendag’, zou er ook een ‘mannendag’ zijn? Echtgenoot kwam thuis met een bosje rode rozen verborgen achter zijn rug. Ik was blij verrast, ik blijf een vrouw, hé. Bleek dat tuiltje bloemen niet van hem, maar van Melly, de winkelverantwoordelijke waar ik meermaals per week, in normale omstandigheden, over de vloer kom/kwam. Ontroerend! Gisteren kwam mijn vriendin langs, ze was pralines gaan kopen, bij Mieke, uitbaatster van de Chocoladeboetiek. Ook mijn vaste stek voor zoetigheden. Elke dag een witte praline is een guilty pleasure van mijn vriendin en mij. Naast de pralines, bracht ze een geschenkje mee voor me. Een mooi schaaltje met lekkernijen op, voor mij van Mieke. Ik word nogal in de watten gelegd. Bloemen, kaartjes, planten, boekenbon, een dekentje, verse soep, lekkere pasta … met dank aan de vele vriendinnen (en vrienden) kregen de voorbije maanden een gouden randje. Van vrouwendagen gesproken!
Dinsdag was ‘vrouwendag’. De foto in de krant greep me naar de keel. Een bus in Oekraïne met twee kindergezichtjes achter een beslagen ruit. Handjes tegen het glas gedrukt, mama buiten in tranen. Dan ben je twaalf en moet je in je ééntje voor je kleinere zusje zorgen, op de vlucht naar een land jou totaal vreemd. Een verscheurend afscheid van wat alleen maar liefde is. Laat ik nu jaren geleden een gedicht geschreven hebben, dat hier helemaal bij die foto past. Ik draag het op aan die twee kleine meisjes en hun mama.
afscheid
zij stappen
op een buslijn
ergens heen
zij zwaait
hen uit
zes handen
kleven verlangend
tegen beslagen ruit
dag
liefste
schatten
lippen kussen
blazen warmte
op het koude glas
blazen dromen weg
kussen onbereikbaarheid
liefste
schatten
dag
Doris Dorné – 10 maart 2022
Eén reactie
Zo hartverscheurend, intriest wat er nu gebeurt..