Bottende bomen tegen staalblauwe lucht, hemels goud. Een koude wind als spelbreker voor lang begeerde lentewarmte, maar op ons terras schijnt de zon op supersterkte. Achter dit schrijfscherm, lacht de tuin me toe. Witte seringen boetseren de struik tot bloemkoolwolk. Prachtig! In een andere hoek maken de paarse uitgaven grote sier met nuances van licht naar donker. Hoe mooi kleurt de maand mei. Op de hoogste tak van een burenappelboom, fluit de merel zich een weg door de lente. Hij zingt een lied van hoop op en verlangen naar liefde, merelliefde. Ook nu, op dit ogenblik, kweelt hij erop los, wil van opgeven niet weten. Het klinkt als muziek in mijn oren. Het nieuw gezaaide stuk gazon laat zich eindelijk kennen. Langzaam (de nachten nog te koud) groeien tere grassprietjes tot nieuw tapijt. Wat het oude grasveld betreft, dat mag gewoon zijn gang gaan. Tot op heden bleef onze grasmachine nog steeds werkloos. Madeliefjes, viooltjes, boshyacinten, onkruid allerlei, oud gras, wild gras, varkensgras, springzaad … we kijken er graag naar. ‘Maai mei niet’ stond er in de krant en wij volgen die oproep braafjes op.
Eventjes de pauzeknop ingedrukt. Onverwachts een vriendin over de vloer, daar hoort een babbel op ons terras bij. Deze maand is ze een jaar weduwe. Eén van de vier vriendinnen, die hun man tijdens corona verloren. Om stil van te worden. Ik vraag me vaak af, wat dat met mensen doet, het alleen achterblijven. Zelfs als een relatie niet meer loopt zoals het moet. Hoe voelt het, om in het huis en het leven, dat je jaren deelde, nu op je ééntje te staan? Eenzaam, verdrietig, gelaten, verlangend? Af en toe een babbel op een terras is dan slechts een doekje tegen het bloeden, een handvol troost.
Ondertussen (vier uur later) kleuren gouden bomen nog steeds tegen staalblauwe lucht en zijn de merels het zingen nog niet moe. De lente schept lange dagen en verwachtingen. Ook voor mij, maar mijn verwachtingen zijn kleiner en fijner dan vroeger. Er hoeft niet veel meer. We wonen in het paradijs, daar ben ik me oprecht bewust van. De open lucht, de bomen, de struiken, de vogels, zee en strand … ‘geluk’ in een notendop, maar prominent aanwezig in dit besef, voor altijd dat grote, blijvend gemis van … Benjamin.
kleine jongen
nu alles groeit en bloeit
rondom mij
denk ik met weemoed
aan het kind
dat je al die jaren bleef
hoe graag
had ik jou …
zien bloeien
zien groeien
in al die lentes
jou ontnomen
kleine jongen
de dagen zijn
één groot verlangen
naar jouw lieve jij
Doris Dorné – 7 mei 2021
Nog geen reacties