Jaarlijks stip ik de dag aan op de kalender … 12 mei. Geen verjaardag, geen sterfdatum, maar een persoonlijk herinneren van de dag waarop ik in 2003, negentien jaar geleden, door de rechtbank buiten vervolging werd gesteld voor de moord op mijn kind. Het was een […]
Even dromen … dat Moederdag vandaag vooral ‘zacht’ mag zijn voor alle mama’s. Een utopie, natuurlijk, want er is heel wat verborgen moederleed in de wereld. Zo’n dertig jaar geleden stond hier een klein jongetje van vier, treurig kijkend naar het geschenkje van broer, met liefde […]
Sinds vorige donderdag verdween mijn ziekenhuisbed uit onze woonkamer. Het was de eerste dagen toch weer wat ‘herprogrammeren’. Raar, hoe ‘verandering’ toch snel ‘gewoonte’ wordt. Leek dat bed in het begin een obstakel, dan veranderde dat vlug in ‘luxe’. Eventjes rusten? Geen probleem, het bed stond […]
Vier maanden vooral liggen en zitten, maanden tot veel denken, mijmeren en lezen. Het leidde vaak tot chaos onder mijn hersenpan. Neem nu de laatste dagen: kranten en weekbladen berichten over ‘toxische relaties’. Om paranoïde van te worden! En toch … ik sta er bij stil, […]
Pasen … de klokken vlogen op vermeende vleugeltjes, chocoladeloos, terug naar het verre Rome en de Paashaas koos met lege mand haastig het hazenpad richting wie weet waar. Pasen … ik heb er nooit echt iets mee gehad. Geloof in Goede Vrijdag en de wederopstanding van […]
Met een smeedijzeren ‘thuis’, versierde mijn vader ooit de gevel van het toen eigenhandig gebouwd huis te Oostduinkerke. Ik was zes toen we er gingen wonen, acht toen we het al achter ons lieten. De droom van mijn vader, om in ons ‘thuis’ oud te worden, […]
Lieve blezertjes (bloglezertjes), voetje voor voetje, stapje na stapje gaat het hier ten huize, voetje voor voetje, stapje voor stapje, een stukje beter. Dank voor jullie hartverwarmende berichtjes en medeleven. Wees niet bang, echt moeilijk valt het me niet, dit verplicht immobiel zijn. Net zoals toendertijd […]
We zijn drie maanden en twaalf dagen ouder, sedert ik een smak in het gras maakte en bijna mijn voet verloor. Drie maanden zit en lig werk later, gaf de voetarts me gisteren de toelating om rustig aan weer te leren stappen. Volgens haar zal het […]
Het is des mensen, het vooruitkijken, vooruitzichten stellen. Feestjes plannen, vakanties boeken, reizen uitpluizen, afspreken met vrienden, familiebezoek … de leuke dingen. Maar ook: het afrijden van het gazon, schilderwerken, grote schoonmaak houden, opruimen … ons leven is één groot vooruitzicht. Nu ik al langer dan […]
Ter aanvulling op mijn spinsel van gisteren, wil ik het nog even hebben over dokters en verpleging en wel in het bijzonder, over de zorgende handen op de vroegere kinderkankerafdeling 3K6 (nu volledig verdwenen) in het UZ Gent. Ons tweede thuis, zo’n twintig glazen kamertjes, in […]
Patiënt zijn, dat wil zeggen: overgeleverd aan anderen, ondergaan, vertrouwen hebben. Eén van mijn vele mindere puntjes dus. Het is dan ook de eerste keer, dat ik écht moet leunen op mijn medemens (figuurlijk en letterlijk dan nog). Ja, ik heb moeite met dat ‘vertrouwen’. Niet, […]
De dag van vandaag is elke dag wel een speciale dag. Dierendag, dikke truiendag, blote benen dag, verkeerde sokken dag, anti pest dag, knuffel dag … je kunt het niet gek genoeg bedenken. Vorige dinsdag was het tijd voor een ‘vrouwendag’, zou er ook een ‘mannendag’ […]
Afscheid komt soms vlugger dan veel te snel. Gisteren belde Zoonlief, een vriend uit de biologiestudietijd was plots gestorven, veertig jaar oud. Confronterend. Ooit ging ik met hen beiden nog frietjes eten in Gent, ze waren toen geen twintig. De vriendschap tussen de biologie bende is […]
Ze schrijft wekelijks een herkenbare column in een sympathiek damesblad. Een column achteraan het blad, dus makkelijk terug te vinden en bij velen gegeerd als eerste leesvoer. Ook ik kies telkens weer om met haar schrijfsels te beginnen en pas daarna het resterende leesvoer te doorbladeren. […]
Ze huilt, dikke tranen onder de capuchon van een winterjasje. Ik schat haar zo’n zes jaar. Ze lijkt op mijn jongste kleindochter. Ze wil niet dood, zegt ze, ze wil dat het zo vlug mogelijk stopt … deze oorlog. Het beeld van dat kleine meisje kleeft […]
Volgende week is het de week van de ‘vrijwilligers’, zo hoor ik meermaals herhaald op de radio, samen met een oproep tot inzet van ons allen. Vandaag reis ik zo’n zevenentwintig jaar terug in de tijd, als hulde aan mijn vrijwilligers van toen. Na het sterven […]
Vier stippen op je hand, het teken tegen pesten. Echt pestgedrag moet verschrikkelijk zijn voor wie slachtoffer is. Genegeerd, fysiek afgetroefd, mondeling vernederd worden. Het maakt je klein en nietig, onzeker en bang. Terwijl ik hier lig of zit, in gedachten eens terug gezapt naar een […]
Het waait … storm Eunice maakt zijn opwachting. De wind gaat wild tekeer in de hoge bomen van de bij ons aanpalende kinderboerderij. Ze laat de reeds ontspruitende toppen een passionele tango dansen. Vanop mijn residentieel ziekenhuisbed ben ik toeschouwer op de eerste rij. De struiken […]
Gisteren, op afspraak bij de orthopedie arts in het ziekenhuis. We zitten halfweg de drie maanden verbod tot steunen. Eerst de radiografie bezocht, waar ze bij het zien van de foto’s versteld stonden van al het ijzerwerk in mijn voet. Alles liep heel vlot. Snel aan […]
Het programma op één, een hartbreker gevuld met momenten van herkenning en krop in de keel. Inderdaad, niets gaat over, want een gestorven kind komt dagelijks bij je langs. Je wordt er mee wakker en je gaat er mee slapen. Hier bij ons is Benjamin aanwezig […]